باید به طلاب احترام گذاشت چرا که آنها سرباز امام زمان(عج) هستند، خصوصاً اگر لباس روحانیت پوشیده باشند، زمان قدیم به طلبه‌ها خیلی احترام می‌گذاشتند مثلا نقل می‌کنند که در طول هفته یکبار زنان ناصرالدین شاه قاجار به مدرسه مروی می‌آمدند و لباس طلبه‌ها را می‌شستند و حجره‌ها را تمیز کرده و در آخر یک اشرفی روی کتاب طلبه‌ها می‌گذاشتند و می‌رفتند.
حوزه‌ای در خیابان خیام بود، مشیرالسلطنه به آن حوزه عنایت داشت، لذا نقل می‌کنند که باغی داشت و خیار می‌کاشت و به طلبه‌های آن مدرسه می‌داد. ماه رمضان هم به طلبه‌ها افطاری می‌داد و می‌گفت آخر بشقاب، یک لقمه برای من بگذارید، البته قدیم به طلبه‌ها احترام می‌گذاشتند.
ولی شاید امروزه مثل سابق نباشد، اگر هم به شما احترام نگذاشتند و حتی اگر توهین و جسارت کردند ناراحت نشوید، چرا که اهل بیت(علیه السلام) هم در طول تاریخ مورد تعرض و اهانت از سوی افراد نادان قرار می‌گرفتند، طلبه‌ای به من گفت از روزی که پالتوی طلبگی پوشیدم 40 تا فحش شنیده‌ام. طلبه دیگری گفت: وقتی که دروس طلبگی را می‌خواندم، یکی از افراد فامیل با حالت استهزاء و حقارت و با لحنی حق به جانب گفت: چرا به جای حوزه وارد دانشگاه نشدی که دکتر و مهندس بشی؟ گفتم اگر دولت جمهوری اسلامی ایران دکتر کم داشته باشد می‌تواند مثلا از هندوستان دکتر بیاورد ولی هیچ وقت امثال مرحوم علامه طباطبائی‌ها و مرحوم استاد شهید مرتضی مطهری‌ها را نمی‌توان از خارج آورد(برای انسان دو بیماری وجود دارد، یکی بیماری جسم و دیگری بیماری روح، برای کسی که جسمش بیمار است می‌تواند از هر دوائی استفاده کند یا نزد هر دکتری برود و برای بیماری جسمی عقیده‌ی دکتر ملاک نیست، اگر چه دکتر مسیحی یا یهودی یا کافر و مشرک باشد، زیرا هدف او خلاصی از درد و بیماری است، ولی برای کسی که مسلمان است و به بیماری روحی گرفتار است، نمی‌تواند برای درمان روحش از آداب و رسوم کفار و مشرکین و سایر ادیان الگوبرداری کند و استفاده نماید.)